Nýlega var birt frétt um hana Siggu Dögg þar sem kynferðisleg vitund barna var tekin fyrir.
Sigga Dögg er kynjafræðingur sem hefur meðal annars haldið fyrirlestur fyrir fermingarbörn þar sem hún sýndi ítarlegar myndir af kynfærum margra Íslendinga, sá fyrirlestur átti sér stað í Selfosskirkju(benda má á að hópur foreldra fermingabarnanna lögðu fram kæru á hendur Séru Ninnu Sif Svavarsdóttur, æskulýðsprests í Selfosskirkju eftir þennan atburð.)
Sigga hefur haft nóg um að snúast síðustu árin, enda hefur hún verið að safna í eina góða “túrbók” þar sem hún fjallar ítarlega um blæðingar kvenna. Einnig sér hún um þættina “Allskonar kynlíf” þar sem bókstaflega allt varðandi kynlíf er rætt.
„Foreldrar eiga að ræða við unglingana sína um kynlíf, enginn á að skammast sín fyrir neitt og svo á fjölskyldan að horfa saman á þættina,“
Hún Sigga þykir greinilega í lagi að fjölskyldan öll horfir á efni sem fjallar ítarlega um samfarir manna.
Í fréttinni talar Sigga Dögg um það að henni berast tugi spurninga á viku frá foreldrum varðandi kynvitund barnanna sinna. Sigga vill meina að foreldrar eigi að fræða börnin sín um sitt eigin kynfæri allt frá fæðingu.
„Það að börn komi við kynfæri sín er hluti af því að róa og sefa eigið kerfi og til að fá ákveðna losun og útrás. Þannig eru kynfærin meðal annars hönnuð.“
Hér er talað um að börn eigi að fá útrás og losun á eigin kynfærum og var tekið dæmi þar sem að 19 mánaðar barn var að strjúka á sér kynfærin og virðast foreldrarnir halda því fram að hér væri um fullnægingu að ræða.
“Spurning: Ég hef tekið eftir því að dóttir mín, sem er 19 mánaða, snertir og strýkur kynfæri sín í frekar langan tíma og svo virðist sem hún fái smá krampa en slakar svo á og heldur þá aðeins áfram að fikta áður en hún hættir. Þetta gerist gjarnan þegar hún er í baði. Ekki getur verið að hún sé að fá fullnægingu?
Er eitthvað hægt að gera í þessu?
Svar: Þetta hljómar ansi líkt því að dóttir þín sé að fá fullnægingu en það er ekkert til að hafa áhyggjur af. Krampinn sem þú lýsir er vöðvasamdráttur og alveg eðlilegur.
Passaðu bara að hún geri þetta í einrúmi, eins og í baði. Ekki skipta þér of mikið af þessu og alls ekki skamma hana né banna henni þetta. Þetta er næmur staður á líkamanum sem ánægjulegt er að snerta.”
Hér er Sigga Dögg augljóslega að fagna kynferðislegri forvitund barna og mála það upp sem eðlilegan og jákvæðan hlut. Að börn skuli vera full meðvituð um eigin kynvitund og kynfæri og að við sem fullorðnir eigum að styðja og hvetja börnin okkar áfram þegar viðkemur að þessu málefni.
Til að setja þetta í samhengi er vert að skoða þrjá liði.
- Sigga Dögg er menntaður kynjafræðingur, hver er undirstaðan í því námi? Er hér verið að rannsaka heilaskönnun á börnum sem hafa mikla kynvitund og þau sem hafa minni, og er verið að draga áætlun að mikil kynvitund hjálpi barninu? Er kynjafræði yfir höfuð grein sem er vísindaleg og byggir að sögulegum staðreyndum og rannsóknum? Eða er slík grein meira andleg og tilfinningaleg þar sem að kynfræðingurinn lærir hugmyndafræðilegar aðferðir til að upplifa og skynja heiminn.
Í stuttu máli: Er kynfræðingurinn stýrður af hugmyndafræði eða vísindum?
- Samfélagið okkar í dag er heltekið af kynlífi, makamálum, kynvitund og mismun kynjanna. Í dag getur strákur verið stelpa, og stelpa strákur. Að eiga fleiri en einn maka er talið eðlilegt, kynlíf og kynvitund eru staðlar sem margir mæla sig út frá.
- Við sem samfélag viljum setja meiri ábyrgð á ungt fólk en nokkur tíman áður, við viljum að ungt fólk taki þátt í stjórnmálum, að ungt fólk taki þátt í mótmælum og aðgerðum, og að ungt fólk tjái sig opið um kynlíf og eigin sjálfsvitund.
Í stuttu máli: Við erum byrjuð að brúa bilið á milli barna og fullorðinna.
Ef við skoðum þessa liði væri hægt að áætla að samfélagið okkar sem heild sjái ekkert að því að tjá og túlka börn líkt og við sjáum og túlkum fullorðið fólk; kynsvall nútímans á nú líka við um börn; Börn geta ákveðið eigið kyn, börn eiga að snerta á sér kynfærin og tjá sig um þau, börn eiga að hafa vissa kynvitund, grunnskólar skulu kenna börnum kynfræðslu og kynvitund.
Þetta verður enn brenglaðra ef við lítum á kynvitund samfélagsins sem heild, við tölum opið um hversu marga maka við eigum, hvernig við njótum best kynlífs og hvaða kynhneigð við aðhyllumst.
Þetta er einnig endurspeglað í þörfum nútímans til að líta á börn sem sjálfráða einstaklinga sem eru jafningjar foreldrum sínum. Gjarnan er mælt gegn því að foreldrar taki stjórnina frá börnum og að börnin hafi réttindi sem eru jafngild réttindum fullorðinna. Með þessu hugarfari erum við ekki fjarri því að leyfa börnum að bera ábyrgð á eigin vitund.
“Ef foreldri þarf sem dæmi að bera krem á kynfæri barn síns þá er eðlilegt að spyrja barn, sem getur gefið samþykki fyrir því, áður en krem er borið á kynfærin eða jafnvel leyfa því að bera kremið á sig sjálft.”
Ef liður A að ofan er réttur, og ef “kynjafræði” er hugmyndafræðileg námsgrein, þá er víst að áætla að hugsjón nútímans og kynlífsdýrkun samtímans móti “kynjafræðina.” Þar með er slík fræði séð í gegnum linsu kynlífsfíkn og dýrkun nútímans. Væri þá ekki hægt að áætla að Sigga Dögg og þeir foreldrar sem eru að velta vöngum sínum yfir þessu séu að reyna að tjá börn sem kynlegar verur líkt og fullorðið fólk er? Það er allavega í takt við hugsjón þeirra og viðhorf á börnum.
Svo virðist sem að menningarleg verðgildi nútímans sé kynvitund og persónulegt verðgildi einstaklingsins er kynhneigð og kynlíf. Núna er staðan sú að börnin eru mæld á sama máta og við mælum fullorðna.
Hversu langt mun um líða þar til að við byrjum að meta verðgildi barna út frá kynferði þeirra?
– Huginn 
Heimildir
https://www.visir.is/g/20141557479d
https://www.visir.is/g/20212152687d
