Umræða um fáránleika upprunavottorða á raforku er aftur komin upp á yfirborðið hér á landi. Í umfjöllun Bændablaðsins um málið eru sláandi upplýsingar um hvernig orðspor Íslands, og þar með allra Íslendinga, er svert við sölu á upprunavottorðum. Einungis 11% raforkunnar á Íslandi er sögð hrein. Restin er framleidd með kjarnorku, kolum og brennslu á olíu. Hvernig þessir loftfimleikar með sölu á uprunavottorðum gera það að verkum að andrúmsloftið hreinsast eða að þetta nýtist í baráttunni gegn hlýnun jarðar er mörgum hulin ráðgáta. Spurningar hafa vaknað um siðferði íslenskra orkufyrirtækja og stjórnmálamanna í þessum ljóta leik.
Landsvirkjun tekur það til dæmis sérstaklega fram að þeir sem kaupa svona vottorð, til dæmis kjarnorkuver, geta fengið ýmis konar umhverfisvottanir og selt vöru sína á þeim forsendum að um sé að ræða vöru sem framleidd er með vatnsafli þegar það er í raun ósannindi.
Íslenskir stjórnmálamenn hafa þagað þunnu hljóði um þetta mál en ekki síður er það athyglisvert hvernig íslenskir umhverfisverndarsinnar þaga þunnu hljóði um málið.
Ekki síður er það athyglisvert að það sé málgagn bænda sem minnir reglulega á þessa undarlegu tilhögun í orkumálum landsins en umhverfissinnar hafa oftar en ekki haft horn í síðu bænda sem þeir segja stuðli að hlýnun jarðar með landbúnaði.
