Þegar Donald Trump barðist gegn Hillary Clinton í forsetakostningunum 2016 og hafði sigur, var valkosturinn skýr. Valið stóð annars vegar á milli kapitalískt hagkerfi og frelsi einstaklingsins án mikilla afskipta stjórnvalda, og repúblikaninn Donald Trump stóð fyrir, hins vegar ríkisvætt hagkerfi og mikil afskipti stjórnvalda (til dæmis í heilbrigðismálum) og demókratinn Hillary Clinton stóð fyrir.
Stefnumunurinn gat ekki verið og er ekki skýrari. Donald Trump lagði áherslu á fjóra pósta: 1) frjáls verslun, 2) innflytjendamál og landamæri, 3) sjálfbær framleiðsla og iðnaður, 4) and-hnattvæðing.
Áherslur Hillary Clinton voru: 1) frjáls verslun, 2) veita milljónir ólöglegra innflytjendur leið inn í bandarískt samfélag, 3) engar sérstakar áherslur á innlenda framleiðslu og iðnað, 4) fylgjandi hnattvæðingu.
En helsti munurinn eru áherslumálin í pólitísku orðaskaki demókrata og repúblikana er hvað varðar sjálfsmyndarpólitík og stendur sú orrahríð enn yfir. Áherslur repúblikana voru hagsýnar og snertu áþreifanleg verkefni samfélagsins í heild sinni. Áherslur demókrata voru og eru hins vegar á einstaklinginn og persónulegt frelsi minnihlutahópa.
Sjá mátti þennan áherslumun í verki. Demókratar snéru 180 gráður í stefnu sinni varðandi vernd landamæra og þeir gengu svo langt, að þeir urðu í raun ,,no border“ sinnar, og virðist sú stefna til koma af einni ástæðu, til að koma höggi á Donald Trump. Hann hins vegar þurfti að beita klækjum til að loka landamærunum og taka fyrir hendur Bandaríkjaþing.
Repúblikanar leggja áherslu á frelsi einstaklingsins, sem birtist m.a. í formi þess að bera skotvopn og tjáningarfrelsi einstaklingsins. Demókratar vilja hins vegna skerða rétt einstaklingsins til að bera skotvopn og í raun skerða tjáningarfrelsið á þann hátt, að stýra tal og ritun fólks, með því að gera ólöglegt að segja ákveðin orð. Demókratar leggja þarna þar með áherslu á vernd (minnihluta) hópa á kostnað einstaklingsfrelsis.
Donald Trump virðist hafa rétt fyrir sér hvað varðar áherslur á innlenda framleiðslu. Efnahagurinn hefur aldrei verið öflugri. Afstaða hans gagnvart hnattvæðingu virðist vera rétt að því leitinu til að ýmsar hættur fylgja henni, svo sem eitt ríki setur sig í hættu með að treysta á annað ríki hvað varðar nauðsynjar.
Dæmi hver fyrir sig, hvor flokkurinn hafi rétt fyrir sér.
