Það var eins og öfgavinstri hreyfingarnar, grasrótarhreyfingar lengst til vinstri, hafi verið að bíða eftir réttu tækifæri til að hefja ,,byltinguna“. Grunnurinn var lagður með heimsfaraldurinn mikla sem lamaði heilu samfélögin, lokaði fólk inni og gerði fjöldann atvinnulausan og reiðan.
Reiðin, máttlaus í fyrstu, fékk sinn jarðveg og útrás með rétta tilefni (og réttlætingu fyrir ofbeldi í hugum anarkista og marxista) þegar svartur maður var drepinn í handtökuferli lögreglumanna.
Nú virðast allir hafa gleymt því máli, því að mótmælin, friðsöm í fyrstu, hættu að snúast um meint kerfisbundið ofbeldi lögreglunnar gegn svörtum íbúum landsins og snérist upp í baráttu fyrir útópíst samfélag. Sjá má þetta með myndun Chop, þegar borgarhluti var tekinn herskildi af skipulögðum hópum vinstri manna, eins og Antifa og BLM og afleiðingin er skelfileg. Kúgun verslunareigenda, ofbeldi og loks morð, leiddi til þess að alríkisstjórnin greip í taumana og endir bundinn á ástandinu í Minneapolis. Svipað ástand er í öðrum borgum sem stjórnað er af Demókrötum, hreinlega vegna þess að þeir vilja ekki beita lögreglunni á mestu óreiðaseggina.
Ofsafengin viðbrögð, gegndarlaust ofbeldi eins og sjá má í Chicago, óeirðir, eignaspjöll, barsmíðar og morð, virðast ekki skipta neinu máli og enginn mótmælir dauða allra þeirra sem hafa fallið síðan óreiðartíminn hófst fyrir tveimur mánuðum. Börn, allt niður í hvítvoðunga, hafa fallið fyrir fljúgandi byssukúlum sem eira ekki friðhelgi heimilisins.
Flest allir sem hafa verið drepnir eða beittir ofbeldi, hafa einmitt verið þeir sem eru svartir á hörund. Krafist er af borgarstjórnum Demókrata er að lögreglan sé aflögð eða fjármagn til hennar sé dregið verulega saman. Hvað komi í staðinn, hefur ekki verið svarað. Óljósar hugmyndir eru um að félagsráðgjafar mæti á vettvang glæpa og ,,aðstoði”eða ,,leiðbeini” glæpamennina, vænandanlega til að tala um fyrir þeim. Það væri athyglisvert að sjá félagsráðgjafa fara inn í banka, í miðju bankaráni og ræða við bankaræningjanna. En það er önnur saga. Gleymst hefur að eina sem stendur á milli svartra íbúa fátækra hverfanna og gengjanna, er einmitt lögreglan.
Hvaða tækifæri sjá vinstri hreyfingarnar í núverandi ástandi? Nú á afnema söguna og byrjað er á styttum af sögulegum persónum. Fyrst af hershöfðingjum Suðurríkjanna en mótmælendum hljóp kapp í kinnar og nú er svo komið að fáar styttur fá að vera í friði. Jafnvel styttur af ástsælum forsetum verða fyrir reiðinni.
Antifa fetar þarna í fótspor Maó Zetong og Pol Pots, sem vildu eyða sögunni til að skapa nýtt samfélag en það eru nýmarxistar róa bátinn með kenningu sem byggir á sjálfmyndarpólitík og að samfélagið sé byggt á valdbeitingu hópa, ekki hæfni einstaklinga. Ofbeldi Antifa byggir á hugmyndinni að power – vald sé grundvallaratriði samfélagsins, ekki hæfni – compentence og því verði að breyta samfélaginu með ofbeldi, af því að þeir hafa rétt fyrir sér, ekki andstæðingarnir. Berjast verður gegn valdníðslu valdstétta með valdi (ofbeldi) það er það eina sem dugar til að umbylta samfélaginu. Þegar litið er á venjulegan Antifa meðlim, þá er hann oftast ungur að árum, hefur gengið í háskóla, kemur frá efnuðu heimili og er uppfullur af hugmyndum ný-marxisma sem hann lærði í einhverji félagsvísindadeildinni.
BLM byggir á sömu hugmyndafræði, á baráttu hópa, svartir gegn hvítum og samkvæmt kenningu þeirra, níðast þeir síðarnefndu kerfisbundið á þá fyrrnefndu. Slík hugmyndafræði getur varla verið leið sátta milli kynþátta? Hún virðist líklegri til að valda sundrungu, vantraust og jafnvel ofbeldi milli kynþátta. Margra áratuga sambræðsla, sem hófst með löggjöf Lyndon B. Johnson 1964, og leiddi til sátta milli kynþátta (friðsöm barátta Martin Luther King varði veginn) virðist vera í húfi.
Samþættingin hefur gengið vel, svart fólk komist til æðstu metorða, jafnvel komist í forsetaembættið, en nú eru komnir brestir í samstöðuna og hugmyndina um ,,Bandaríkjamanninn“. Að það sem sameinar alla Bandaríkjamenn, hugmyndin um frelsi einstaklingsins í landi hinu frjálsu og tækifæranna; að allir séu fæddir frjálsir og geta höndlað ameríska drauminn, hún er úr sögunni að mati byltingasinna. Bandaríkin séu byggð á kerfisbundnu misrétti og kúgun. Ekkert annað en umbylting, ef ekki blóðug bylting, breyti því. Það er von að menn spyrji, hvað gerist næst?
